Sebastos augustus

Augustus vertraagt, en verstilt deze zomer,
schildert met Rembrandt's goud en groen
de eik, de berk (vleugje zilver!), de kastanje,
schildert in witten, scherp gestoken op azuur,
een dromende wijdse, wollige wolkenwereld,

de stoere noorderwind blaast de hemel schoon,
boven de stad wordt het fris, luid en helder,
elk stil geluid kun je nu van heel ver horen,

zoals al die groepjes duikelende, buitelende mezen,
ze troepen ijl en zacht twitterend samen
in mijn tuin, een hoorn van overvloed, rijk aan
zaden, rode bes, mugjes en heldere waterdroppels,

ik wil het niet, maar ik proef de herfst

Tjoke,